مقایسه تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر درمان معنویت محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان

کیفیت زندگی در دوره سالمندی به دلیل مشکلات جسمانی، روان شناختی و توان‌بخشی کاهش می‌یابد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه تأثیر درمان معنویت محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. پژوهش حاضر از طرح‌های نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش شامل کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر زابل بود که 36 (سه گروه 12 نفره) سالمند بالای 60 سال در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برنامه‌های معنویت درمانی گالانتر و سیگل و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در 14 جلسه 90 دقیقه‌ای در گروه‌های آزمایش برگزار گردید و پس از گذشت دو ماه، آزمون پیگیری گرفته شد. شرکت‌کننده‌ها به پرسش‌نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت پاسخ دادند. داده‌ها به روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش بهبود کیفیت زندگی سالمندان می‌شود و آثار این بهبود در دوره پیگیری هنوز قابل مشاهده است (001/0 p <)، و روش مداخله معنویت درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر مثبت‌تری بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان دارد (001/0p< ). بر اساس این نتایج می‌توان گفت که استفاده از روش‌های درمانی مبتنی بر معنویت به دلیل قرابت فرهنگی و دینی می‌تواند از سایر روش‌های درمانی از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود کیفیت زندگی سالمندان کارایی بیشتری داشته باشد